CONCERTO CONTRA O ESPOLIO EÓLICO!!

O sábado 17/12 na Sala Molotov (Travesía Santiago de Vigo, 1). Entrada 7€:

Os cartos recadados neste concerto irán destinados integramente a sufragar os gastos da organización da manifestación contra a depredación enerxética que se vai celebrar o dominfo 22 de Xaneiro. Gastos como cartazes, dipticos, amplificación, etc.

Lakenobaila
@alunizadascolectiva
Zeltia Irevire
Xenderal
Broa (https://planctoxestioncultural.com/artistas/broa/)

Agardámoste!!

#OPoboGalegoUnidoContraADepredaciónEnerxética
#22XVigo

HOMENAXE A ENRIQUE ROMASANTA RODRÍGUEZ O DÍA 5 DE NOVEMBRO

O sábado 5 de novembro @s compañeir@s, amig@s e familia farán unha homenaxe a ENRIQUE ROMASANTA RODRÍGUEZ, falecido o pasado 27 de agosto, como recoñecemento da súa loita na defensa medioambiental da nosa Ría e o noso litoral. O acto de homenaxe comezará ás 17 horas no palco da alameda da antiga Vila-Mariñeira de Bouzas, dende onde nos dirixiremos ata a praia de Salgueiros e de aí ao Mesón O Buraquiño (Rúa de Eduardo Cabello 7A ou Covadonga 9).

Loitador libre e ao mesmo tempo comprometido cos seus compañeir@s nunha loita común, Enrique Romasanta, “Roma”, dedicou toda a súa vida a esta tarefa sen descanso, guiado pola idea “Think Global, Act Local” (“Pensa globalmente, actúa localmente”).

Nesta longa viaxe vital atopouse co desprezo e a marxinación por parte de moit@s, mais tamén coa admiración e o agradecemento doutras xentes que compartían a súa sensibilidade e o seu respecto ao entorno natural; co tempo esta paixón común froitificou na integración dos esforzos locais de moitos colectivos nunha rede de estrutura horizontal, A RÍA NON SE VENDE.

Na súa dilatada experiencia, Roma descubriu que, paradoxalmente, a maioría das veces eran as propias institucións encargadas de aplicar a lexislación ambiental as que, facendo total abandono desta función, permitían e favorecían intereses particulares que supoñían unha grave deterioración do litoral galego. Este paradoxo Roma expresábao dicindo que “hoxe o revolucionario é facer cumprir a lei“. De maneira que, achegando o seu vasto coñecemento sobre lexislación portuaria e ambiental ademais da súa coraxe, traballou con plena dedicación levando ás instancias xudiciais numerosos casos de actuacións ilegais de deterioración do medio ambiente no ámbito da Ría de Vigo e o seu litoral. Un dos froitos máis destacables deste labor foi a sentenza da Audiencia Nacional, ratificada polo Tribunal Supremo, que a finais desta década pasada anulou a Delimitación de Espazos e Usos Portuarios (DEUP) do Porto de Vigo por ser aprobado previamente sen ningún tipo de avaliación ambiental.

Xunto a esta faceta de loitador no terreo xudicial non debemos esquecer a do incansable e valente activista que se plantaba diante de camións e escavadoras para impedir a execución material daquelas mesmas actuacións, mostrando así o consecuente das suas accións cuxa ilegalidade denunciaba nos xulgados.

“Esixir o cumprimento da lei, é un acto revolucionario.”

Enrique Romasanta Rodríguez

Os conxurados

Jorge Luis Borges

Romasanta foi un deses homes razoables dos que falaba o gran Borges. Guerrilleiro, loitador incansable, teimudo nas súas ideas ata rifar duramente con quen fose, comprometido na defensa do ben público, litigante indómito e defensor de causas tan xustas como perdidas, das que sabía sacar petróleo. Temible como inimigo. O sistema declaroulle a guerra e él non se arredou, botouse fóra e guerreou con ferocidade contra él. Adicou a súa vida a defensa do común, do que é, ou debería ser de todo o mundo, poñendo especialmente a súa alma na Ría de Vigo.

Nesa loita de David contra Goliat, axionllou moitas veces a Goliat, prácticamente só, coa súa tirafonda certeira mentras nós os seus, acumulábamos pedras para que non lle faltase munición. Él só, foi quen de botar abaixo a DEUP do porto de Vigo simplemente esixindo o cumprimento da lei. A súa preparación autodidacta superaba á de moitos prefesionais, o que engrandece ainda máis a súa figura.

Pero na distancia curta Romasanta, o loitador,  era outra persoa,  peculiar e único, entrañable, cariñoso, empático, colaborador, xeneroso, desinteresado, traballador incansable, sempre preocupado polos seus. Simpático, maestro en destilar a gracia da desgracia e contaxiar aos demáis. Sempre disposto á festa, porque todos os guerreiros precisan de tempo de paz.

O sistema tratou de acabar contigo. Goliat argallou a trampa para gañar esa última batalla vital. Pensaba que gañándoa estarías derrotado. Pero o sistema nunca poderá acalar a túa voz nin a túa herdanza.

Xa non estás connosco, irmán, amigo, e o oco que deixas non se pode encher. Teremos que aprender a vivir sen ti. Agradecidos por coñecerte, polo aprendido e polo compartido que non esqueceremos, tentaremos facer como poidamos o que ti facías como nadie.

Só agardamos que como dicía Borges, o teu exemplo sexa semente e que:

“Mañán  sexa todo o planeta. Poida que o que digo non sexa verdadeiro, oxalá sexa profético.”

As túas compañeiras, as túas irmáns de A Ría Non se Vende.

O vindeiro sábado 5 de xuño, ás 12:00h. na Alameda de Santiago de Compostela:

EÓLICA, ASÍ NON!

MANIFESTO POR UN NOVO MODELO DE DESENVOLVEMENTO EÓLICO PARA GALIZA

Atopámonos nunha situación de espolio enerxético, na que Galiza volve ser territorio de sacrificio diante dun modelo oportunista e fraudulento de proxectos eólicos fragmentados para esquivar a normativa legal e que invaden o noso espazo de vida. Centos de proxectos que devalúan as economías locais, prexudican a calidade de vida das persoas, degradan as comunidades que vivimos no rural, atentan á titularidade da terra e á explotación dos seus recursos polos seus propietarios a título individual ou comunitario deteriorando ademais o medio natural, a paisaxe e o patrimonio.

O desenvolvemento masivo, sobredimensionado e sen planificar das instalacións eólicas a grande escala, e en ausencia de políticas de aforro e eficiencia da enerxía, supón múltiples impactos, impactos que son irreversíbeis. Non hai excepcións á súa localización: proximidade ás vivendas, invadindo tanto zonas de interese agrogandeiro como espazos naturais protexidos, e mesmo literalmente colocados enriba de petróglifos, de patrimonio irrecuperábel unha vez asentada a infraestrutura.

O actual sistema para a implantación da enerxía eólica en Galiza segue rexéndose por unha planificación sectorial caduca (finais dos anos 90) e por unha lexislación que favorece o oligopolio enerxético fronte aos dereitos das comunidades locais afectadas e o interese colectivo. Unha normativa agravada pola Lei galega de fomento da implantación de iniciativas empresariais de 2017 e pola Lei de simplificación administrativa deste mesmo ano 2021. Son as “Leis de Depredación”, que permiten axilizar a tramitación e posta en marcha dos novos proxectos eólicos restrinxindo a participación pública, facendo irrelevante a conservación do medio natural e do patrimonio, e outorgándolle ás empresas dereitos de usurpación das terras.

Neste momento xa superamos os 100 concellos con parques eólicos, temos máis de 4000 aeroxeradores instalados nos nosos montes… 4000 dise moi rápido!, pero cada unidade de muíño, só para a súa superficie de uso vertical, precisa dunha superficie maior á que ocupa a Praza do Obradoiro compostelá. Galiza conta co 14% da potencia eólica instalada no Estado español, malia que representa menos do 6% da súa superficie. Ten o maior nº de aeroxeradores por habitante do Estado español. Aquí, en 2020, a potencia instalada atinxiu os 130 kW/km2, fronte os 54 kW/km2 do Estado español, ou os 72 kW/km2 de Alemaña.

Cunha produción renovable (eólica e hidroeléctrica) que supera o consumo actual, o 28% da electricidade producida segue a exportarse fóra do país, mentres o subministro á cidadanía,

empresas e industrias galegas seguen a ser dos máis caros do Estado. Tamén en 2020, a potencia eólica instalada superou a potencia hidroeléctrica, polo que Galiza se atopa diante dun novo proceso de colonización enerxética que no franquismo destruíu os ríos e agora vai polas terras e montes mentres se mantén a moita xente na pobreza enerxética. Galiza necesita ter soberanía sobre dos seus recursos e capacidade para decidir o modelo de desenvolvemento a implantar para que este reverta na maioría social do país.

As plataformas e colectivos que asinamos este manifesto estamos a favor das enerxías renovábeis, pero sempre que sexan sustentábeis, non á costa da destrución do medio ambiente e comprometendo a calidade de vida das galegas e galegos. Demandamos un novo marco normativo que contemple e cumpra sen excepcións as seguintes dez premisas de cara a un novo modelo de desenvolvemento eólico na Galiza:

1. Moratoria das  instalacións  en  tramitación,  sexan  competencia  da Xunta  ou do Estado español, e redacción dun novo Plano Sectorial Eólico sometido a avaliación ambiental estratéxica.
2. Protección dos servizos ecosistémicos que prestan a biodiversidade e a xeodiversidade, chaves para amortecer os efectos da mudanza climática e para aumentar a resiliencia dos ecosistemas dos que depende a vida.
3. Ampliación da superficie protexida de Galiza. Só o 11,5% da supeficie galega está ambientalmente protexida. Reclamamos unha vez máis á Administración galega que cumpran co mandado da UE e que amplíe dun xeito urxente os espazos naturais protexidos en Galiza como Rede Natura 2000, únicos espazos nos que a día de hoxe se prohíbe por lei a instalación de novos proxectos eólcos.
4. Unha transición ecolóxica ordenada, xusta e ao servizo do país. Rexeitamos que á costa do territorio galego, as grandes industrias contaminantes aproveiten a ocasión do negocio eólico para facer o seu lavado verde, sen ter previamente reparado a súa débeda ecolóxica nin resolto o impacto social xerado. O pobo galego debe ser quen decida sobre o aproveitamento dos seus recursos e o seu modelo económico, capaz de procurar un equilibrio territorial e ambiental, que evite a destrución de emprego e a emigración, e que pule pola enerxía como ben básico ao servizo do pobo.
5. Fomento do aforro, a eficiencia e a autosuficiencia e soberanía enerxética, o fomento do autoconsumo, a produción á pequena escala e a xestión pública galega. A transición enerxética debe partir dun plan orientado á redución das necesidades da sociedade e medidas de xestión da demanda. Fronte á produción ilimitada, os recursos enerxéticos de Galiza deben basearse en criterios de aforro, eficiencia e autosuficiencia enerxética. Cómpre apostar por proxectos de produción e autoconsumo a pequena escala, reducindo distancias entre xeración e consumo, evitando o transporte innecesario da enerxía coas perdas que este ocasiona.
6. Data de caducidade para as concesións eólicas existentes . Esiximos que o dereito á explotación do vento en Galiza, como recurso natural de caracter público, sexa outorgado a través de concesións con data de caducidade.
7. Capacidade local de decisión. Os parques eólicos son considerados por defecto de “utilidade pública”, malia ser de iniciativa privada, prevalecendo por riba de calquera outro dereito e implantándose sen diálogo social. Apoiamos que propietarios/as das terras afectadas teñan capacidade de negociación coas promotoras dos parques eólicos e que se elimine o dereito da expropiación directa.
8. Esiximos unha  normativa xusta  para a sociedade, non a favor do lobby eólico. Deben derrogarase as “leis de depredación” que fan imposible que a consulta pública dos proxectos sexa participativa, real e efectiva. Esiximos tamén a prohibición da fragmentación dos proxectos eólicos e do seu uso como vía para esquivar as avaliacións de impacto ambiental. Así mesmo, é imperativo adaptar a normativa eólica para facela compatible coa normativa ambiental, de patrimonio e da paisaxe.
9. Cumprimento da normativa para a protección do medio ambiente. Esiximos do Goberno Galego a aprobación urxente dos plans de conservación de especies en perigo e vulnerábeis, e a actualización e catalogación das especies no listado de Réxime de protección especial. O goberno debe esixir Estudos de Impacto Ambiental de calidade, independentes e non fraudulentos.
10. Paralización e prohibición dos muíños eólicos próximos a núcleos de poboación. O actual modelo eólico prevé que aeroxeradores -que hoxe superan os 150 metros de altura- se coloquen a 500 metros das vivendas, unha distancia claramente insuficiente que ten efectos na calidade de vida das persoas, fomentando o empobrecemento da sociedade rural, depreciando os seus bens materiais, culturais e ambientais, constituíndo unha motivación máis para abandonar un rural que nos últimos 30 anos xa perdeu 2000 núcleos de poboación. Este muíños constitúen unha intensa contaminación acústica, risco de incendio, e impactos das infraestruturas auxiliares. Reclamamos ademais a retirada daqueles que aeroxeradores que xa se atopen nesta situación.

EÓLICA, ASÍ NON!

Santiago de Compostela, xuño 2021.

Máis de 60 colectivos responderon ó chamamento do Instituto de Estudos Miñoráns (IEM)  para manifestar a súa oposición á instalación dos parques eólicos das Serras da Groba e do Galiñeiro.

A instalación masiva de parques eólicos por toda Galicia está a levantar moita oposición social  e o Val de Miñor non é unha excepción

Nos últimos meses, as grandes empresas do sector eólico retomaron a tramitación e desenvolvemento das infraestruturas eólicas impulsadas pola Xunta de Galicia. Na Serra da Groba está prevista a instalación de 44 aeroxeradores e na do Galiñeiro 13.